Tęsknota

Całe życie chrześcijanina jest świętą tęsknotą.
Za czym zaś tęsknisz, tego jeszcze nie widzisz.
Gdy jednak tęsknisz, wówczas stajesz się podatnym
do przyjęcia tego, co zobaczysz, gdy nadejdzie.
(…) Nasze życie jest więc ćwiczeniem się w tęsknocie.
/ św. Augustyn/

Adwent.
Tym razem inaczej. Nie wstaję przed świtem, żeby zdążyć na Roraty o 6.00.
W kościele nie słyszę mojej ulubionej pieśni adwentowej "Rorate caeli desuper,
et nubes pluant justum".
Cóż, w Zambii nie ma zwyczaju Mszy Roratnich. 

Jednak "ona" pozostała.
Ponad 7 tysięcy kilometrów od Polski, a "ona" wciąż jest.
To tęsknota.
Tęsknota przepełniona oczekiwaniem.
Tęsknota ukryta głęboko w sercu.
Tęsknota za Panem. Tęsknota Jego za mną.
Tęsknota Jego za Nami.

Na zambijskiej Ziemi pojawiły się także inne tęsknoty.
Przyszły niezapowiedziane, zaskoczyły i zadziwiły mnie.  
Od pewnego czasu stale mi towarzyszą. 
Nie odstępują na krok. 

Świeczki Adwentowe- kościół w Kabwe

To tęsknota za bliskimi osobami. 
Tęsknota za spotkaniami.
Tęsknota za krajem, konkretnymi miejscami.

Adwent w Kabwe przepełniony
jest tęsknotą.  
Mogę tęsknić jeszcze bardziej
niż dotychczas.
Pobyt na obcej ziemi pozwala również innym zatęsknić.

Zastanawia mnie ta tęsknota, przyglądam się jej z każdej strony. 
Często nie rozumiem. 
Teraz tęsknię za tym, co zostawiłam. 
Za kilka miesięcy, gdy wrócę do Polski pojawi się tęsknota za tym, co teraz. 
Jakby to powiedziała Zosia z Mansy- „Czy to jest w porządku?” ;-)
 
Tęsknota wpisana jest w życie każdego z nas.
Czy tego chcemy, czy nie- pojawia się i robi małe lub duże zamieszanie. 
Taki mini-sprawdzian z tego, co dla nas ważne. 
Czy można inaczej? Jeśli kochamy, to czy możemy nie-tęsknić, nie-oczekiwać?
 
Wiele jest piosenek o tęsknocie, a wśród nich utwór Krystyny Prońko: 
Małe tęsknoty, krótkie tęsknoty, znaczące prawie tyle co nic. Nagłe i szybkie serca łopoty,
kto by nie znał ich. Małe tęsknoty, ciche marzenia, zwiewne jak obłok, kruche jak dym. Nieodgadnione w nas duszy westchnienia, kto by tam nie znał ich.